Dialog Motywujący (DM) to oparty na współpracy, zorientowany na cel sposób komunikowania się, zwracający szczególną uwagę na język zmiany. Ma on w zamierzeniu umocnić motywację i zobowiązanie do osiągnięcia konkretnego celu przez wydobycie oraz zbudowanie u osoby jej własnych powodów do zmiany w atmosferze akceptacji i współczucia.” Ważnym elementem każdej zmiany jest uczucie ambiwalencji, czyli jednoczesne dostrzeganie jej plusów i minusów. Często chcemy zmiany, ale jednocześnie obawiamy się nowego. Ważną rolą terapeuty w dialogu motywującym jest praca z ambiwalencją i osłabienie jej hamującego wpływu.
Podczas spotkań klient ma przestrzeń by odkryć źródło własnej motywacji, ugruntować to, co jest najważniejsze dla niego oraz znaleźć rozwiązania, które będzie umiał zastosować. Atmosfera współpracy i empatii buduje u klienta poczucie akceptacji oraz przekonanie , że nikt nie będzie naprawiał go na siłę. Może sam odkryć, że poczucie sprawczości potrzebne by uruchomić proces zmian jest w nim.
W nurcie dialogu motywującego klient to „ekspert od swojego życia” funkcjonujący jako niezależna autonomiczna jednostka, która poprzez obserwację, naukę i zebrane doświadczenia, kształtuje swoją wiedzę o sobie, innych ludziach i otaczającym świecie.
Zgodnie z założeniami dialogu motywującego jednostka reaguje oporem na odebranie swobody, najchętniej przyznaje rację argumentom, które sama wypowiada i jest skłonna wypróbować w życiu rozwiązania, które sama wymyśliła.
Dialog motywujący opiera się na podejściu humanistycznym, terapii systemowej, terapii poznawczo-behawioralnej, psychologii inspiracji i psychologii motywacji. Polega na takim oddziaływaniu terapeutycznym, aby wzmocnić lub wzbudzić w pacjencie jego zaangażowanie w procesie leczenia w celu wprowadzenia istotnych zmian w życiu.
W dialogu motywującym nie tylko wzmacniamy przekonania pokazujące, że zmiana jest możliwa, ale doceniamy też, że nie ma ‘jednego sposobu’ osiągnięcia zmiany. Niezwykle pomocne, a w dialogu motywującym wręcz zasadnicze, jest rozpoczynanie od sprawdzania i rozwijania własnych planów działania pacjenta.
Podstawowym celem jest pomoc klientowi w odkrywaniu jego wewnętrznego źródła motywacji do zmiany. Za pośrednictwem określonych strategii motywujących i umiejętnie prowadzonej rozmowy motywującej możliwa jest zmiana motywacji zewnętrznej (z którą pacjent zgłasza się na terapię) na wewnętrzną motywację do zmiany. To metoda pracy, pozwalająca odnaleźć i zwiększać motywację u pacjentów by pomagać im w przezwyciężaniu różnorodnych życiowych trudności.
Bibliografia:
Miller W.R., Rollnick S., Wzmacnianie motywacji do zmiany w terapii nadużywania substancji, PARPAMEDIA, Warszawa 2009,
Naar-King S., Suarez M., Wywiad motywujący z młodzieżą i młodymi dorosłymi, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2012.
